Açık Büfe Özel

Kızım bugün 16 aylık oldu çok şükür. "Gribin kol gezdiği bugünlerde, çocuğunuzun ateşi çıktığında ne yapacaksınız, mutlaka okuyun" falan filan diye tweetler, yazım okunsun diye duyurular falan yaptım. Kızım iki gün boyunca 40 derece ateşle evde yattı. Doktorlara taşındık durduk. Dumur olup, ne yapacağımızı şaşırdık. Antibiyotik iğneler vs ancak iyileştik. Geride kalan uykusuz, yorgun anne ve baba...
Çocuktur, hasta olur deyip, rahat davranamasak da iyileşince "olacak böyle şeyler" deyip, geçiyoruz. Şu ara başka bir derdim var. Kızım dizimin dibinden ayrılmıyor. Kulağa hoş gelse de hayır, bunaltıcı bir durum. Sürekli dizimin dibinde, evde ve yalnızken bile kucağıma oturmak veya dibimden ayrılmamak istiyor. Bırakın iş yapmayı, evin içinde hareket edemiyorum. Tuvalete gitsem, ağlıyor. Bir aydır devam eden bu durum, aşırı şekilde beni bunaltsa da normal bir süreçmiş. Doktorumdan öğrendiğimi sizinle de paylaşmak istedim.
Doktorumun da dediği 14- 18 aylık dönem aralığı, çocukların kendi kendine psikolojik değişimler yaşadığı dönemmiş. Hem artık kendi başına birçok şeyi yapabiliyor olmaktan dolayı, anneden bağımsızlaşma; hem de hala anneye bağımlılık. İki duygu arasında yaşanan gerilim neticesinde bir tarafı tercih edermiş çocuklar. Ya anneye aşırı düşkün olurmuş, ya da tamamen bağımsızlığını ilan edermiş. Doktorum eğer senle ya da herhangi başka bir şeyle duygusal bağ kurmasaydı, endişelenmen gerekirdi, dedi. Gece sık kalkma sebebi de budur dedi. Senin sürekli yanında olmanı istediği için sık sık uyanıyor. Yanında yat bak, nasıl da aralıksız uyuyacak dedi. Nitekim kızım hastayken beraber yattık. Ateşi olmasına rağmen deliksiz uyudu. Önemli olan bu süreçte ne kadar siniriniz bozulsa da, çocuğa güven duygusunu vermekmiş. Size güvendiği için sürekli dibinizden ayrılmıyor, siz de onun sürekli yanında olduğunuzu, onu koruyacağınızı ve onu hep seveceğinizi "sabırla" göstermek zorundasınız.
Bir de alt değiştirirken problem çıkartma durumu peydah oldu. Resmen kaka yapınca tüylerim diken diken oluyor. Çünkü altını değiştirtmiyor, çığlıklar, ağlamalar, kakalı kakalı kaçıp, ortalıkta gezmeler... Her şey mücadeleye dönüştü. Doktorlar bu duruma artık altının bağlanmasını istemiyor, tuvalet eğitimine başlayabilirsin diyor. Tuvalet eğitimi de sıkıntılı ve zor bir süreç, erken başladığında da kalıcı sıkıntılara sebep olabilecek bir durum. O yüzden ne yaparım, bilemiyorum...
5 çocuk büyütmüş kadar yorulduğumu biliyorum...Allah sağlık versin de gerisi gelir...